Έχουμε σκεφτεί, άραγε, ότι στο παιδί, στο πιτσιρίκι που μεγαλώνει στο γειτονικό σπίτι, στη διπλανή πόρτα, που κάθε μέρα το βλέπουμε να μεγαλώνει, να πηγαίνει σχολείο, μπορεί να κρύβεται ισχυρό, ζωντανό ταλέντο και καλλιτεχνικές ανησυχίες;
Κάπως έτσι συνέβη κάποια χρόνια πριν σε μια γειτονιά της Αμαλιάδας. Ο μικρός Γιάννης Κότσιφας μεγάλωσε εδώ, απόφοιτος του 1ου Λυκείου της πόλης. Έπαιζε για χρόνια βόλεϊ ενώ όταν δεν είχε σχολείο δούλευε σερβιτόρος στο μαγαζί του πατέρα του που ήταν μάγειρας. Σαν παιδί και νέος ήταν συνεσταλμένος. Τα καλοκαίρια έβλεπε όσες περισσότερες παραστάσεις ήταν δυνατόν στο Θέατρο της Αρχαίας Ήλιδας, είχε δει το Νίκο Τζόγια, τη Μιράντα Ζαφειροπούλου, το Δημήτρη Παπαμιχαήλ αλλά και τη σπουδαία Άννα Συνοδινού να ενσαρκώνουν χαρακτήρες στην ορχήστρα του Θεάτρου, ενώ είχε την τύχη να δει παραστάσεις σκηνοθετημένες από τον εξαιρετικό Σπύρο Ευαγγελάτο. Μάλιστα όποτε έβρισκε την ευκαιρία έκανε και τον κομπάρσο. Ίσως τότε να πήρε τις πρώτες αναπνοές εντός του ο ηθοποιός που θα γεννιόταν αργότερα.
Τελειώνοντας το Λύκειο πέρασε στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών. Όμως η σχολή δεν κατάφερε να μιλήσει στην ψυχή του. Τυχαία, στο τελευταίο έτος, βρέθηκε στο χορωδία του Πανεπιστημίου κι από εκεί στη Θεατρική Ομάδα, όπου η πρώτη του παράσταση ήταν «Ο Γλάρος» του Τσέχωφ.
Ο Γιάννης Κότσιφας ήξερε πια ποιος θα είναι ο δρόμος του. Μπήκε στο προκαταρκτικό τμήμα της Σχολής Βεάκη και έπειτα πέτυχε να εισαχθεί στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από όπου και αποφοίτησε το 2000.
Η πρώτη παράσταση πια ως ηθοποιός είναι η μεταφορά στο θέατρο του μυθιστορήματος της Ευγενίας Φακίνου «Το Έβδομο Ρούχο», σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρικίου.
Από τότε θα ακολουθήσει πλούσια θεατρική πορεία με συνεργασίες με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, η Λένα Κιτσοπούλου, ο Νίκος Καραθάνος, ο Δημήτρης Τάρλοου, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και άλλοι. Αλλά και σπουδαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, όπως οι Όρνιθες, ο Συρανό Ντε Μπερζεράκ, ο Προμηθέας, η Λυσιστράτη, ο Βυσσινόκηπος , η Αγριόπαπια. Πρόσφατα συμμετέχει στην παράσταση «Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα», μεταφορά για το θέατρο της ταινίας του Παζολίνι, σε σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη για την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στις Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Τον Γιάννη Κότσιφα τον χαρακτηρίζει το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός. Δε θέλει να κάνει σχέδια και δεν ήταν ποτέ η φιλοδοξία και η επιδίωξη στόχων κυρίαρχα στη ζωή του. Άλλωστε, όπως έχει πει και ο ίδιος, τυχαία έγινε ηθοποιός κι ακόμα στην τύχη αφήνεται. Αυτό δεν του στερεί το να πιστεύει στον εαυτό του, ότι μπορεί να φέρει εις πέρας ό,τι του ζητηθεί. Όσο για αυτό που λέμε «μεγάλους ρόλους», δεν τους κυνήγησε, όπως έχει πει, έχει βαρύ κάρο να σύρει οποίος τους αναλαμβάνει.
Πέρα από το θέατρο, πρωταγωνιστές στη ζωή του είναι η οικογένεια και οι φίλοι. Συχνά επισκέπτεται την Αμαλιάδα ακριβώς για να μοιράζεται στιγμές με τους δικούς του ανθρώπους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αδελφός του, Φώτης, έχει και αυτός καλλιτεχνική «φλέβα» αφού παίζει κιθάρα και τραγουδάει.
