Λίγο πριν το τέλος των μαθημάτων, ολοκληρώθηκε και η τελευταία για φέτος τοιχογραφία στο 3ο Γυμνάσιο Αμαλιάδας που είχε ως θέμα το έργο Bleu II του Μιρό.
Λίγα λόγια για το έργο και τον καλλιτέχνη:
Ο Χουάν Μιρό (1893 – 1983) ήταν Ισπανός ζωγράφος και γλύπτης και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους υπερρεαλιστές καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Ο Μιρό, βαθιά συμβολικός, είχε ένα εντελώς δικό του ύφος. Το στυλ της τέχνης που ακολούθησε χαρακτηρίζεται από έντονα χρώματα σε συνδυασμό με απλοποιημένες φόρμες που θυμίζουν σχέδια μικρών παιδιών. Χρησιμοποιεί λαμπερά χρώματα και σχήματα για να δημιουργήσει περίεργα πλάσματα, παραμορφωμένες φιγούρες ζώων και διασκεδαστικά αντικείμενα που αιωρούνται ακανόνιστα στον χώρο.
Το Blue I, II, III είναι ένα τρίπτυχο που δημιουργήθηκε το 1961. Είναι ένα σύνολο αφηρημένων ελαιογραφιών σε τρία μέρη από τον Ισπανό μοντέρνο καλλιτέχνη. Οι πίνακες Blue I, II, III είναι παρόμοιοι. Όλοι είναι μεγάλοι πίνακες διαστάσεων 355 cm x 270 cm ο καθένας και ανήκουν επί του παρόντος στο Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι. Ο Μιρό ολοκλήρωσε το τρίπτυχο Bleu I, II, III στις 8 Μαρτίου 1961. Εκείνη την εποχή ήταν ένας καθιερωμένος καλλιτέχνης με μεγάλες εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, και έβλεπε αυτό το τρίπτυχο ως περίληψη των έργων του μέχρι αυτό το σημείο. Αλλαγές στο ύφος και την τεχνική είναι εμφανείς κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του καριέρας, που κυμαίνονται από πολυσύχναστα τοπία και πορτρέτα στην αρχή της καριέρας του έως τους διάσημους αφηρημένους πίνακές του με σχεδόν άδειο χώρο και έντονα, βασικά χρώματα, το στυλ με το οποίο δημιουργήθηκε το Bleu II . Οι αφηρημένοι πίνακες του Μιρό μετέφεραν τα όνειρα και το υποσυνείδητό του, και συχνά μιλούσε για τη ζωγραφική ελεύθερα χωρίς να έχει πραγματικά τον έλεγχο. Αντίθετα, αφήνοντας τις ελεύθερες σκέψεις και τις αλλαγές του μυαλού του να κινήσουν το πινέλο στον καμβά, μια τεχνική που αναφέρεται ως «ψυχικός αυτοματισμός». Το Bleu II αποτελεί παράδειγμα του ξεχωριστού στυλ του. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί αραιές, ομοιόμορφες πινελιές σε όλο τον καμβά, δίνοντας στην τεράστια έκταση του πίνακα μια ακόμα πιο άδεια αίσθηση, η οποία τονίζεται ακόμη περισσότερο από το διακριτικό ονειρικό μπλε του φόντου.
Το Bleu II είναι πιθανώς ο πίνακας στο χαρτοφυλάκιο του Miró που εκφράζει πιο οριστικά την εμμονή του με τα ονειρικά τοπία και τον κενό, άπειρο χώρο. Το 1958, κατά τη διάρκεια του οποίου εργαζόταν στο τρίπτυχο Bleu I, II, III και παρόμοιες αφηρημένες τοιχογραφίες στο Παρίσι, αναφέρθηκε ότι είπε: «Το θέαμα του ουρανού με κατακλύζει. Είμαι συγκλονισμένος όταν βλέπω, σε έναν απέραντο ουρανό, την ημισέληνο του φεγγαριού ή τον ήλιο. Εκεί, στις φωτογραφίες μου, μικροσκοπικές φόρμες σε τεράστιους, άδειους χώρους. Άδειοι χώροι, άδειοι ορίζοντες, άδειοι κάμποι – ό,τι είναι γυμνό πάντα με εντυπωσίαζε πολύ». (Twentieth Century Artists on Art, 1958). Το Bleu I και το Bleu III είναι σχεδόν πανομοιότυπα με το Bleu II με ακριβώς το ίδιο φόντο ταιριάσματος χρώματος και απλές γραμμές και σχήματα.
Για να ζωντανέψει την αραιότητα του καμβά του Bleu II, ο Miró περιλαμβάνει τη δυναμική κόκκινη γραμμή στην αριστερή πλευρά του πίνακα, μεταφέροντας ένα απότομο σοκ στην ήρεμη μπλε επιφάνεια. Χρησιμοποιεί επίσης τη σειρά έντονων, καθορισμένων μαύρων κουκκίδων που εκπέμπονται από την κόκκινη γραμμή σε μια οριζόντια ροή για να μεταδώσει την κίνηση της γραμμής σε ολόκληρη την έκταση του καμβά. Με αυτά τα σχήματα, ο Miró δημιουργεί ένα ενεργητικό, δυνατό κομμάτι, ένα τολμηρό έργο που ζωντανεύει με την ακριβή (αλλά από πρόθεση πολύ ελεύθερη) τοποθέτηση γεωμετρικών σχημάτων και φωτεινών χρωμάτων, επιτρέποντας στον θεατή μια ματιά στο παρθένο υποσυνείδητο του καλλιτέχνη και πραγματικά ενσαρκώνοντας το μοναδικό στυλ για το οποίο ο Miró είναι πολύ γνωστός σήμερα.
Μαθητές που συμμετείχαν:
Ταμαρέση Δανάη
Σταυρόπουλος Βασίλης
Γιαννοπούλου Ευτυχία
Φραγκούλη Ειρήνη
Υπεύθυνος Καθηγητής: Κωνσταντίνος Παπασταύρου
