Με αντικείμενο σχολιασμού το βιβλίο της Μάρως Δούκα «Φελιτσιτά» συνεχίζει τις μηνιαίες συναντήσεις της η Λέσχη Βιβλίων Αμαλιάδας.
Η νέα συνάντηση θα γίνει σήμερα Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024 και ώρα 7:00 μ.μ. στο αναγνωστήριο της Παπαχριστοπουλείου Βιβλιοθήκης Αμαλιάδας.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Κωνσταντίνος Καβουράκης ήθελε να γίνει αστυνομικός, ήθελε να ζει για πάντα αγαπημένος με την Ελένη του και τα τρία παιδιά τους, ήθελε να τον σέβονται. Ένας εμποροϋπάλληλος, μια ζωή πάντα στην απέξω. Ύστερα από έναν καβγά με απροσδόκητη τροπή, που ο θυμός θα τον κάνει για άλλη μια φορά να παραφερθεί, θα αντιμετωπίσει την αντίσταση του μεγάλου του γιου, θα νιώσει εκδιωγμένος από το σπίτι του, και από τα Σεπόλια θα βρεθεί άστεγος στο κέντρο της Αθήνας, άνθρωπος του δρόμου από επιλογή.
Αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τους κινδύνους της καινούριας του συνθήκης, αναπολεί τη ζωή του και βρίσκει συμπαράσταση και καλοσύνη από άλλους απόκληρους. Και αν αυτό δεν είναι ευτυχία, τουλάχιστον η Φελιτσιτά, μια ασπρόμαυρη γάτα που συχνάζει στα πέριξ της πλατείας Αγίας Ειρήνης, του ζεσταίνει την καρδιά. Ανακαλύπτει το ξέφρενο γουργουρητό μιας πόλης και των ανθρώπων της. Μοναστηράκι – Θησείο, ζητιάνοι και άστεγοι, τουρίστες και μαγαζάτορες, οι γριούλες της ενορίας, οι σκουπιδοτενεκέδες της επικράτειας, ο αγώνας για το καθημερινό κουλούρι.
Η νοσταλγία ροκανίζει τις μέρες του, αυτός και ο εαυτός του, βρόμικος και ανεμοδαρμένος, με τα λάθη, τις αλήθειες και τις πληγές του: τι μένει από τα περασμένα, από σαράντα χρόνια γάμου και τρία παιδιά, όλα καλά και τακτοποιημένα, μόνο αυτός πότε στα ύψη πότε στα τάρταρα, σκοντάφτει και προχωρά, πόσος δρόμος του μένει, άβυσσος το μέσα του ανθρώπου…
Τα μέλη της οικογένειάς του, όμως, έχουν το καθένα τη δική του εκδοχή για το παρελθόν, το παρόν και το τι μέλλει γενέσθαι. Πέντε πρόσωπα -το καθένα με τα βάρη, τις έγνοιες και τα βάσανά του- θέλουν να πουν τη δική τους ιστορία, το διήγημα της δικής τους ιστορίας, που συμπλέκεται με το μυθιστόρημα της οικογενειακής ζωής.
Εξομολογητικό, γλυκόπικρο, ακαριαία τρυφερό, ένα μυθιστόρημα σαν φευγαλέο χάδι στους ανθρώπους που ραγίζουν αθόρυβα δίπλα μας.
