Μια τέτοια ημέρα, σαν σήμερα, στις 21 Αυγούστου 1970, το χρονολόγιο της ιστορίας των ελληνικών συγκοινωνιών έχει τον εξής κομβικό σταθμό:
Ίδρυση νέου Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος και ταυτόχρονη κατάργηση των ΣΕΚ και ΣΠΑΠ που υπήρχαν έως τότε.
Και η αναφορά γίνεται γιατί το θέμα σιδηρόδρομος είναι ένα από τα πλέον πολύπαθα και οδυνηρά και για το σύνολο της Πελοποννήσου αλλά και ιδιαίτερα για εμάς εδώ, τους κατοικούντες στην Ηλεία.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα, μερικές από τις κύριες και σημαντικές στιγμές της αφορούν αυτό που όλοι γνωρίζουμε, έχουμε ζήσει και ταξιδέψει, ως ο Σιδηρόδρομο Πελοποννήσου. Και που φοβόμαστε πως τα παιδιά μας και οι επόμενες γενιές θα θεωρούν πως είναι μόνο κάτι χορταριασμένες παλιές ράγες και ετοιμόρροπα, παρατημένα στο έλεος κτίρια σταθμών.
Μερικές από αυτές τις ημερομηνίες στην ιστορία του τρένου:
1883: Εγκαινιάζεται ο Σιδηρόδρομος Πύργου Κατακόλου (Σ.Π.Κ.).
1884: Παραδίδεται στην εκμετάλλευση το πρώτο τμήμα των Σιδηροδρόμων Πειραιώς – Αθηνών – Πελοποννήσου (Σ.Π.Α.Π.), Πειραιάς – Ελευσίνα. Η κατασκευή του δικτύου μετρικού εύρους της Πελοποννήσου θα ολοκληρωθεί το 1902.
1922: Οι ΣΠΑΠ αποσπώνται από τους ΣΕΚ και αποτελούν εταιρεία υπό ιδιωτική εκμετάλλευση
1962: Εξαγορά των ΣΠΑΠ από τους ΣΕΚ. Δημιουργία Διεύθυνσης Περιφέρειας Πελοποννήσου (Δ.Π.Π.) των ΣΕΚ.
Ο σιδηρόδρομος της Πελοποννήσου είχε τεράστια σημασία για τις τοπικές κοινωνίες της Πελοποννήσου αφού διακινούσε την αγροτική παραγωγή της χώρας, λειτουργούσε ταχυδρομικές υπηρεσίες μέχρι το 1970 και υπήρξε για πολλές περιοχές το μοναδικό δημόσιο μέσο μεταφοράς έως ακόμα και τη δεκαετία του 1980.
Στην ακμή του, το 1905, μετέφερε 1.740.000 επιβάτες ετησίως και 251.000 τόνους εμπορευμάτων, καλύπτοντας 750 χλμ. και διαθέτοντας 159 σταθμούς, από την Αττική μέχρι τη Μεσσήνη και από τη Νεμέα μέχρι φυσικά την Πάτρα.
Στην αδιάκοπη λειτουργία του που ξεπέρασε τα 100 χρόνια, έζησε πολέμους, οικονομικές ανθήσεις και κρίσεις, μεταφορές πληθυσμών ολόκληρων, την ίδια την Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Το οριστικό τέλος, όπως. δυστυχώς, δείχνουν τα πράγματα ήρθε το 2011.
Και μας μένουν μόνο, οι ελπίδες…
